on 11 October 2019.

Al weer een lange tijd dat ik wat geschreven heb.

Matrassen: veel dank!

We hebben 30 nieuwe matrassen, deels gedoneerd, deel bijdrage van ziekenhuis zelf. Super verbetering! Hartelijk dank aan degene die gedoneerd hebben!! Voor de beste oude matrassen willen we nu nog hoezen laten maken, zodat alle bedden hygiënisch zijn.

Child Care Center

Ook met Smarter Hospital zijn we druk bezig. Een groot project voor de kliniek zijn we aan het voorbereiden. Hier horen/lezen jullie later zeker meer van. Nu al zijn we bezig met ook een ander project en dat is het Child Care Center in Yele. Dat is gestart na de Ebola uitbraak, omdat er vele kinderen waren die beide ouders verloren hebben aan Ebola. De familie die ze noodgedwongen opving, heeft amper genoeg te eten voor het eigen gezin. Daarom werden deze kinderen vaak als ‘huisslaaf’ gebruikt of bijna geheel aan hun lot overgelaten. Dat mocht niet gebeuren, vond dr ABD en hij heeft toen zijn vrienden in Amerika geschreven: het plan van het Child Care Center was geboren. Toen Ruurd en ik hier net waren, heeft Ruurd overzien dat de gebouwen voor het Child Care Center afgebouwd werden. Inmiddels wonen er 20 kinderen, 3 moeders die voor hen zorgen en een manager. De meeste hebben beide ouders aan Ebola verloren, ook een aantal een ouder aan iets ander en vervolgens de andere ouder aan Ebola. Smarter Hospital wil sponsors zoeken voor de dagelijkse benodigdheden voor deze kinderen: eten, kleren, een pen en schrift voor school, ect.
Voor slecht € 10 per maand kun je een kind sponsoren. Je zult (via mij en via de manager) update krijgen over je sponsor kind. Lees op de website de verhalen van deze kinderen en kies wie je wilt steunen.

https://newwebsiteshf.smarter-hospital.nl/kinder-opvang/

Gebroken bovenbeen

Het meisje met de gebroken bovenbeen is voor de gehele behandeling gebleven en loopt weer! Kijk het filmpje.

Mirjam

Dat was ook de periode dat we een zeer ervaren verpleegkundige van de PUM, Mirjam. Hier aan het dansen met ons patiëntje. Zij heeft veel onderwezen aan de nurses en aan team building onder de nurses gedaan! Daarnaast heeft ze Martha, onze matron gecoached, nu hebben ze nog steeds contact!

Lekkende urine

De vrouw van onze labman is succesvol geopereerd in Aberdeen Women Center (een nalatenschap van Merci Ship, waar ze nog altijd herstel operaties doen van de VVF (vesicovaginale fistels – verbinding tussen blaas en vagina, waardoor vrouwen continue urine verliezen). Ze is weer thuis en maakt het goed.

Behoed voor grote problemen

Wanneer je langere tijd in een land werkt leren mensen je werk kennen. Zo werd een jonge jongen gebracht met beide onderbenen, beide botten gebroken. Hij werd behandeld met lokale kruiden en geen stabilisatie van de breuk. Dat maakt dat het erg pijnlijk blijf en niet geneest.

Een medewerker van de werkplaats waar ik wel protheses laat maken voor de patiënten die we moeten amputeren, had deze jonge man opgemerkt. Omdat deze medewerker zelf een been heeft verloren, weet hij wat het betekend om een been te verliezen. Dat zag hij voor deze jonge man zo gebeuren met zijn beide benen. Om dat te voorkomen, heeft hij de jongen en zijn vader meegenomen naar mij. Op de röntgenfoto was te zien dat er nog geen genezing was, maar dat de stand van de breuken wel oké was. De kruiden van de kruiden dokter hadden wel oppervlakkige wondjes gemaakt bij zijn enkels. We hebben de kruiden van zijn benen gehaald en hem gips gegeven tot boven zijn knie. We hebben een gat in het gips ter hoogte van de wond, om die goed te kunnen schoonhouden om het goed te laten genezen. Dit was een goede gelegenheid om Alie, onze clinical health assistant (CHA), te leren met de gipszaag te werken. De jongen bleek een echte ‘cowboy’ (zonder paard) dus zijn benen zijn erg belangrijk voor hem. Hij was niet naar school geweest en dus kreeg hij opeens veel kans om meer Engels te leren en ook letters te schrijven in een schrift. 😉 De eerste periode was hij in het ziekenhuis, omdat hij nog niet mocht lopen, later is hij met het gips naar huis gegaan. Toen het gips eraf mocht was het nog wel even wennen, maar kon hij goed lopen.
Super actie van de medewerker van de werkplaats voor protheses. Hij heeft zeker veel schade voor deze ‘cowboy’ voorkomen! Ik ben blij dat we een plek kunnen zijn waar hij deze jongen naar toe kan brengen.

Baarmoederhalskanker screening

Twee weken terug was dr Nick, mijn collega ten tijde van de Ebola, voor een weekje op bezoek. Dr Nick is nu gynaecoloog in opleiding, maar heeft nog steeds een sterke band met Sierra Leone. Hij werkt met mij samen om baarmoederhalskanker screening in Sierra Leone te introduceren, samen met een organisatie hier in Makeni (World Hope International) en een organisatie in Nederland (Female Cancer Foundation). We zijn bezig met een plan schrijven om screening te starten in de provincie Bombali (waar ik nu werk) om de overheid te laten zien hoe het kan. En hopen dat het vervolgens in andere provincies gekopieerd zal worden. Maar het belangrijkste doel van zijn bezoek was om te beginnen met screening. En dat is gelukt! We zijn gestart! Als eerste vrijwilligers om gescreend te worden was ons eigen personeel, en vervolgens ook anderen. In drie dagen hebben we 19 vrouwen gescreend. Vanaf nu gaan we elke donderdag vrouwen screenen voor baarmoederhals kanker.

Bezoek Smarter Hospital Bestuur

Het is bijna het einde van het jaar en ik heb bijna niks van mij laten horen. De hoogste tijd dus om wat te schrijven.
Sinds oktober 2017 ben ik werkzaam in City Garden Clinic in Makeni as medicalsuper intendent (hoofd arts).

Allereerst een van mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar in Makeni: bezoek van mijn mede bestuursleden van Smarter Hospital. Behalve dat het super gezellig was om hen hier te hebben, hebben we ook hele mooie plannen kunnen maken. Samen met dr ABD, de eigenaar van de kliniek, en anderen die een grote rol spelen, structureel nagedacht over de toekomst van de kliniek: in welke richting ontwikkelen en wat is daarvoor nodig.

Samen met het team van Smarter Hospital ook goede plannen voor Smarter Hospital kunnen maken. Het helpen realiseren van enkele van de doelen van City Garden Clinic, doorgaan met het Teach-The-Teachers project voor de lagere scholen in Yele. En ook willen we het weeshuis voor de Ebola wezen steunen.  Meer informatie in deze link.

Hoogtepunten & Dieptepunten in het ziekenhuis

Deze week is een kindje opgenomen met een bovenbeen breuk. Een foto kon niet gemaakt worden, omdat alle röntgen in de stad Makeni niet functioneel is (van 2 ziekenhuizen is de machine stuk en van het overheidsziekenhuis is de röntgen film op). Maar het was ook zonder foto duidelijk dat het beentje gebroken is.
In het overheidsziekenhuis was de arts wel zo goed om een tijdelijke splint van karton te geven. Hier met de familie gesproken en uitgelegd dat het been gebroken is en dat de beste behandeling tractie is (ongeveer 2 maanden in ziekenhuis).

Dat was een probleem, want de moeder zit nog op school en heeft examens, dus kan niet 2 maanden bij haar dochter in het ziekenhuis zijn. Verder kon de familie ook niet iemand anders regelen. Daarna kwam het geld dat ze moeten betalen voor de behandeling (zodat wij medicijnen kunnen kopen, salarissen kunnen betalen, de elektriciteit rekening, ect). Maar met opa en oom uiteindelijk afgesproken dat ze het zouden regelen en we haar moesten opnemen. Maar nadat ik de tractie had aangelegd, kwam de oma, die het kind wilde meenemen naar de kruiden dokter. Dat heb ik geweigerd, maar of ik dat volhoud betwijfel ik.

De kruiden dokter is helaas geen ‘tradicional bone setter’ waarvan ik in Malawi best goede resultaten heb gezien. Hier zijn het ‘herbalists’ die kokend hete bladeren op de zwelling plaatsten, waardoor behalve het bestaande letsel er ook ernstige brandwonden bij komen. Vaak raken die ontstoken en soms eindigt het dat de hand of voet geamputeerd moet worden …. (tot nu toe is ze nog in het ziekenhuis).

Een volwassen dame die we wegens necrose aan de voet moesten amputeren onder de knie, heeft via een sponsor uit Amerika (Arms Around Sierra Leone) een prothese gekregen. Ze danste voor mij op de dag dat ik haar naar huis liet gaan.

We hebben financiële steun van Insuline for Life en het Antonius Ontwikkelings Fonds ontvangen om de conferentie zaal/ onderwijs ruimte in te richten met tafels, stoelen, een kast en een beamer. Geweldig ! Weer een stapje naar verbetering van de kliniek! Er is nog veel onderwijs te geven, dus ik verwacht dat deze ruimte goed gebruikt zal worden.

Armoede

Wat me wel opvalt is de armoede van dit land: gebrek aan kennis, onderwijs en inzicht, geld voor essentiële zaken, en afwezigheid van voorzieningen die voor ons westerlingen zo vanzelfsprekend zijn.

Mensen die insuline nodig hebben voor suikerziekte, en die dat dan zichzelf thuis moeten toedienen, maar niet kunnen lezen er schrijven. Ik kleur dan de juiste hoeveelheid met een stift aan, zodat ze zichzelf toch correct kunnen behandelen.

Een meisje van 18 dat overlijd aan kiespijn, omdat ze in een afgelegen dorp woont, dus eerst naar de kruiden dokter gaat en pas veel te laat naar een echt ziekenhuis gebracht word en dat eigenlijk niet kunnen betalen (hebben uiteindelijk slechts 1/5 van de rekening kunnen betalen).

Verder hebben we nog zeker 5 patiënten die eigenlijk al lang beter zijn, maar nog wachten tot hun familie geld bij elkaar heeft om de ziekenhuis rekening te kunnen betalen. Patiënten met kanker, maar nergens in het land is er beschikking over chemotherapie of radiotherapie.

Patiënten met grote gezwellen, maar pathologie is in Sierra Leone niet verkrijgbaar. Een privé diagnostisch instituut kan wel resultaat geven, maar dat kost veel en dan wordt het naar Ghana gestuurd.
De vrouw van een van onze staf, die zou bevallen van haar >5e kind. We hebben zelfs even over een geplande keizersnede gesproken, haar man wilde dat wel, maar zij wilde liever gewoon bevallen, waar ik het mee eens was. Nu heb ik spijt van deze beslissing. Uiteindelijk is het kind in de buik overleden, de baarmoeder gescheurd, tijdens operatie in het overheidsziekenhuis is de baarmoeder verwijderd, waarbij waarschijnlijk een van de urineleiders is beschadigd. En nu blijkt ze ook nog een vesico-vaginale fistel te hebben: de vrouw verliest dan urine ongecontroleerd via de vagina, omdat er een verbinding is ontstaan tussen de blaas en de vagina. Dat ontstaat doordat het hoofdje van het kind erg lang drukt op het schaambeen (met de blaas en vagina ertussen), zonder dat het kindje geboren wordt. Gelukkig is voor deze fistel, en daarmee voor het urine verlies, wel behandeling mogelijk in een speciaal daarvoor ingerichte kliniek in de hoofdstad.

Maar er zijn ook positieve dingen.

Zo lukt het me regelmatig om via internet/email goede adviezen te krijgen voor patiënten hier. Zo werd een pasgeboren baby naar mij verwezen met een aangeboren gezwel. Via adviezen en informatie van het internet heb ik het gezwel klein kunnen krijgen met injecties.

Baarmoederhals kanker screening

De plannen voor baarmoederhals kanker screening gaan langzaam, maar het lijkt wel de goede kant op te gaan. Inmiddels goede contacten met Female Cancer Foundation in Nederland en ook contacten met de overheid, zowel op locaal niveau als op nationaal niveau.

Ik hoop en verwacht dat in 2019 er meer concrete stappen zullen volgen….

Tot slot wil ik nog een verzoek doen voor steun, om een kleine maar essentiële verbetering te maken voor de patiënten in onze kliniek. Namelijk een bijdrage voor nieuwe matrassen. De huidige matrassen zijn op. De springveren steken eruit, de bekleding is door en er zitten deuken in het midden.

Nieuwe matrassen willen we lokaal proberen te kopen, maar dan met speciaal sterke bekleding, zodat we goede hygiëne kunnen verkrijgen, wat nu met de stukke matrassen een groot probleem is. Een matras kost ongeveer € 50 – 75,00 (exacte prijsopgave lukte niet om te verkrijgen met de feestdagen).

Afhankelijk van het beschikbare bedrag, vervangen we zo veel mogelijk matrassen. Donaties voor matrassen City Garden Clinic aan mij of via Smarter Hospital Foundation.

Dear Friends,

It has taken a long time for me to write you an update.

The Clinic.

I am working in the clinic, attending to patients as well as doing a lot of bedside teaching. Most nurses are qualified nurses, but the quality of the training is not up to the standard, as I would like it. Also some have forgotten things. Therefore a lot of teaching needs to be done: now with a every Friday quiz – having some fun as well.

As I have noticed a big need for proper (basic) orthopedic care, I have started to provide, even though our equipment is far from what is required to do a good job. But even without better equipment, we can provide some treatment better then the herbalists. Most other hospitals do not do any orthopedics, only refer to Emergency Hospital in Freetown (good Italian run hospital, but now unable to cater for the whole country, so almost always full, so often they can not accept new patients).

One of my patients is Isatu. On the 27th of January she was involved in a car accident: she was a passenger and the car drove into a tree. When she came she was in severe pain around her waist, so much that she did not even complain about her arm that was broken too.

As we do not have X-ray and clinically i could not assess the problem well enough. We contacted the Government Hospital in Makeni, were we could come for X-ray, despite the late hour. We put Isatu in the back of the pick-up of dr ABD and went to the government hospital. This is not far, but part of it is over bumpy dirt roads – very painful, despite the pain medication we gave her.

Her left hip was broken in the pelvis (acetabulum fracture) and the right hip was broken in the upper part of the upper leg (pertrochanter fracture). These are severe fractures.

Prev

1of4

Next

The day she was released from the traction, she was sitting outside, but her face told me she was not happy. She was sad, as she disappointed her relatives, as she did not walk immediately. I explained (again) to her: those are wrong expectations, it will go slowly.

Soon she had her optimism back and started practicing.

Today during ward rounds she danced for me:

See video (below the video more to read)

Website

The website of Smarter Hospital has been renewed, with updated information!

The last updates on teach-the-teacher project are really positive!

www.newwebsiteshf.smarter-hospital.nl

City Garden Clinic now has its own website, with much information about the clinic: the history, the staff, news updates, and much more.

Also two projects are on the website: the VIA – cervical cancer screening and the uniform project. More projects will follow, so keep checking the website!

www.citygardenclinic.com

Mr Rudi joins the Nijmeegse 4-daagse again

Like every year Mr Rudi is joining the Nijmeegse 4 daagse (four days of walking). He is training very well.

You can sponsor him (actually you sponsor the VIA project – cervical cancer screening) via https://www.devierdaagsesponsorloop.nl/wandelaars/ruurd-van-rooijen/156b7630-99c3-49b3-9f03-3d5b51947c7b

I hope to keep you updated a bit more frequently, but now you can also always check the website (where I will regularly post news updates).

Greetings from Makeni,
Erdi Huizenga

on 11 August 2012.

It is Thursday, the 4th day our new ward for inpatient is open. We have only one patient who gets much attention and care of our nursing staff.
Mr Yankuba Sesay (CHO) is running the OPD and I am passing by our neighbours, the NedOil palm oil factory, to arrange for a combined trip to Makeni. While taking to Maria Singo, the manager of NedOil, one of the nursing aid from OPD stands in the door opening: there is an emergency.
I follow her to the OPD. On the bed a body of a young boy, the CHO is assisting his breathing as his own is very irregular. Immediately I ask the nursing aids to assist me putting up an IV canula, fortunately successful. We give him D50% (sterile sugar water) through the iv and quite quickly he start breathing better, more regular. He is still very weak and sick. We start other medication and admit him. (I am so very happy this time I do not have to send him in this condition to another hospital, where they might never reach due to transport/money or family problems).

Also he gets much attention from our nurses and his very concerned father. In the following days he really improves a lot. He starts eating well, all by himself. We can send him home on balance medicine.
Via other locals I hear that people on the way to the hospital had said to turn around, as the boy can not make it up, but the father insisted in coming to the hospital. I know he is happy that he did.
I wish these children were brought earlier, but a child can get sick quite quickly, and for many people a hospital is very far (by foot). This is where Lion Heart Medical Centre will make a difference, as before these people had to travel to Makeni (75km) or Masanga (60km) for a hospital. Then the boy would not have made it.
Erdi.

on 25 July 2012.

Omdat je er nooit 100% klaar voor bent en we een keer moeten starten, zijn de verpleegkundigen begonnen met hun intake gesprekken deze maandag. Dus in plaats van dat iedereen aanwezig is om 8 uur in de ochtend, waren er alleen de normale OPD personeel en Beatrice.. Zij waren de eerste ochtendploeg voor de afdeling. Geen van de patiënten te verzorgen, maar men zou kunnen komen van OPD indien nodig voor opname. Dus maakten ze zeker dat ze klaar waren en gereinigd de afdeling nog een keer. Op 2.30 van de late shift kwam: Abdulai en Isha.
Het was bijna 6 uur toen ik het ziekenhuis verliet met de gedachte: “Zelfs als er geen patiënten zijn  , is nog steeds een goede om te wennen aan verschuivingen en naar de afdeling”. Maar, tijdens het eten werd ik gebeld door Abdulai: er was een nieuwe patiënt, heel ziek. Hij probeerde om de vitale functies te nemen, maar er was geen BP machine op de afdeling nog niet.

Snel afwerking diner en samen met Maria Singo ging ik naar het ziekenhuis.
Een oudere man lag daar in de onderzoekskamer, zwak en met koorts. Ik verzamelde de BP machine en extra papieren van de OPD, dus konden we de patiënt toe te laten.
We begonnen met een infuus en andere medicatie, verzameld uit de apotheek.

Onze eerste toelating is een feit!

In de tussentijd de nachtploeg, Janet en Osman was aangekomen. Ze kregen er een overdracht – Abdulai begint onze overdracht met het schrijven in het boek. Osman en Janet blijven verantwoordelijk voor de afdeling.
Om middernacht maakte ik een extra controle, maar alles ging goed: het infuus liep en de patiënt sliep. Met instructies en een telefoon om mij te bellen met een probleem dat ik vertrokken ze weer.
Vroeg in de ochtend was het tijd voor medicijnen weer, dus ik ging om te helpen / begeleiden. -Oeps, dit is een beetje vermoeiend, maar zal moeten houden voor nu-
Om 8 uur het begin van de verschuiving en de OPD staf kwam. Ieder van ons druk in de verpleegkundigen station en Janet gaf de eerste LHMC ’s ochtends verslag: Goedemorgen. Morgen verslag van 24 juli 2012 ……

Het is nog een lange weg voor een goed lopende ziekenhuis en we moeten iedereen de steun om er te komen, maar vandaag heb ik echt het gevoel deel uit te maken van de echte start van iets goeds. Het lijkt erop dat de verpleegkundigen hetzelfde gevoel hebben , ze zijn zo enthousiast om te werken en te leren.

on 18 June 2012.

on 06 May 2012.

Met enige vertraging (vlucht gemist) zijn de monteurs van Medex uit Ghana aangekomen. Don Keus heeft met hulp van Frank, Hans en Co de laatste hand gelegd aan de elektriciteit aansluitingen. Hij heeft kisten uit de container gehaald, klaar voor uitpakken. Edward en James uit Ghana kunnen direct aan de slag. Grote zware apparatuur wordt uitgepakt en in de X-ray ruimte gemonteerd. Vele snoertjes en kabels krijgen de juiste plek en aan het einde van de dag kan de eerste röntgen opname gemaakt worden! Het apparaat van DigiMedX doet het goed!

Op zaterdag, de kliniek is dan gesloten, hebben Maria, Ellie (lab technician en aankomend rontgenlaborant) en dokter Erdi de hele dag de tijd om te leren goede foto’s te maken. Vele mensen fungeren graag als proefpersoon (wilde altijd al weten of die pijn iets met het skelet te maken heeft). Kleine instellingsproblemen kunnen direct door de specialisten verholpen worden.

on 10 March 2012.

It is Friday afternoon. The morning has been quite busy at the clinic, 22 patients. Especially since Maria has been teaching our nursing auxiliary class most of the morning. So besides being the doctor that does the consultations (the CHO is out due to family issues, said he would be back today, but not seen yet), I also covered the pharmacy. Luckily Morlai, our nursing aid was there to help me!
A father comes in with his 5-year-old son, Amadu. The boy was playing with a small piece of a toy, like a small rubber. He was trying to whistle with it, when it suddenly got in his throat. He had been coughing. It just happened this afternoon.

The boy is sitting next to his father and we are able to take his vital sings. He coughs once or twice. When I check his lungs, they are clear. We are hoping it is stuck in his oesophagus, so Maria gives him some biscuits and water. After observing him for some time, he seems to be fine.
His mother, who is one of the nursing auxiliary students, comes out of the class, as the lesson has finished. The whole family goes home, with instruction (if cough continues or fever come, do come back).

On Monday Amadu and his father come back. He is coughing a lot and sometime makes a whistling sound when breathing. When I check him I confirm what the father tells me.

That means the rubber went to his lungs. It can course a lot of problems there, and is difficult to get out.
Under anaesthesia I do give it a try, but I do not see the rubber. But this makes him cough even more, unfortunately not coughing up the rubber ☹.
 I contact the bigger hospitals in the capital city (Children’s hospital and Emergency hospital, but neither have a bronchoscope), maybe the government hospital in Freetown. So I tell them to go there tomorrow and write a small note.
When he is fully awake, the classes are over and Amadu and his parents go home.
We clean up the last things in the hospital, when a motorbike comes. It is Amadu’s father. With a big smile he shows a matches box with in it…. The rubber.
 At home Amadu coughed again after drinking and it came out. He will be fine!